Κυνήγι θησαυρού στο party Scooby Doo

Με αφορμή τις διευκρινίσεις που ζήτησε μια αναγνώστρια του blog σχετικά με το κυνήγι θησαυρού στην ανάρτηση με το Scooby Doo party, σκέφτηκα πώς θα ήταν καλή ιδέα η απάντηση να γίνει δημόσια, ώστε να λύσω τυχόν απορίες και άλλων φίλων.

Τούρτα Scooby Doo.

Η γενική ιδέα αυτής της δραστηριότητας είναι ότι εμφανίζουμε το πρώτο στοιχείο, το οποίο με τη μορφή γρίφου ή παιχνιδιού οδηγεί τα παιδιά σε ένα σημείο όπου υπάρχει άλλο στοιχείο και πάλι λύνοντας κάποιο γρίφο οδηγούνται σε επόμενο σημείο κ.ο.κ. μέχρι να φτάσουν στο θησαυρό που θα έχουμε ορίσει. Μπορούμε να επιλέξουμε αν τα παιδιά θα συνεργάζονται μεταξύ τους ή αν θα ανταγωνίζονται χωρισμένα σε ομάδες ή και μόνα τους. Η τελευταία περίπτωση ενδείκνυται μόνο αν τα παιδιά είναι ίδιας ηλικίας και δυστυχώς βγάζει μόνο έναν νικητή (και μάλλον θα έχετε πολλές απογοητευμένες φατσούλες...).

Αρχικά να σας πω ότι το πάρτι μας απευθυνόταν σε παιδιά διαφόρων ηλικιών (από 5 έως 13 ετών), πράγμα που θα πρέπει να λάβετε υπ' όψιν σας στις δραστηριότητες που θα επιλέξετε, αν θέλετε να συμμετέχουν όλα τα παιδιά. Δηλαδή, οι γρίφοι θα πρέπει να προσαρμοστούν στην ηλικία και τα ενδιαφέροντά τους και είναι απαραίτητο αρκετά από αυτά να ξέρουν να διαβάζουν. Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να διαβάζουν τα στοιχεία και πιθανότατα θα είναι και αυτά που θα λύνουν τους γρίφους, αλλά και τα μικρότερα θα μπορούν να συμμετέχουν στην αναζήτηση και τη συλλογή των στοιχείων. Έτσι δεν θα μείνει κανείς παραπονεμένος και δεν θα βαρεθεί!

Το συγκεκριμένο πάρτι έγινε σε αυλή, γεγονός που εξασφάλιζε την άνεση χώρου και τη δυνατότητα διάφορων κρυψώνων, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εσείς δεν μπορείτε να το οργανώσετε σε εσωτερικό χώρο (να είστε προετοιμασμένοι όμως για αρκετή φασαρία και αναστάτωση - μην πείτε ότι δεν σας προειδοποίησα)! Προσπάθησα έτσι ώστε οι γρίφοι να είναι σχετικοί με το θέμα του πάρτι: Ο Scooby Doo είναι ένας σκύλος, ήρωας κινουμένων σχεδίων. Μαζί με τους φίλους του ταξιδεύουν σε διάφορα μέρη που είναι στοιχειωμένα από ένα φάντασμα ή ένα τέρας (πίσω από το οποίο κρύβεται πάντα ένας άνθρωπος) και καλούνται να διαλευκάνουν το μυστήριο και να βρουν τον ένοχο.

Έτσι και οι καλεσμένοι μας θα έπρεπε να συνεργαστούν μεταξύ τους, να διαλευκάνουν το μυστήριο και να βρουν το φάντασμα του πάρτι. Δυστυχώς δεν έχω κρατήσει φωτογραφίες από κάθε φάση του παιχνιδιού και έχουν περάσει κάποια χρόνια, θα προσπαθήσω όμως να θυμηθώ και να σας περιγράψω τα περισσότερα από αυτά που έφτιαξα. Τις προηγούμενες μέρες είχα επιλέξει τις δραστηριότητες, αποφάσισα τη σειρά τους και έγραψα αυτοσχέδια ποιήματα, που θα οδηγούσαν τα παιδιά στο επόμενο στοιχείο. Τα πάντα μπήκαν στη θέση τους λίγες ώρες πριν αρχίσει το πάρτι. Προσοχή να μην κάνετε κάποιο λάθος στη σειρά, γιατί θα χαλάσει όλο το παιχνίδι!

Όλα ξεκίνησαν όταν εγώ βγήκα "αναστατωμένη" κάποια στιγμή στον κήπο κρατώντας ένα μεγάλο άδειο κουτί, λέγοντας ότι τα δώρα που προορίζονταν για τους καλεσμένους στο τέλος του πάρτι, είχαν εξαφανιστεί! Κοιτώντας πιο προσεκτικά, τα παιδιά βρήκαν στον πάτο του κουτιού ένα σημείωμα που έλεγε ότι το Φάντασμα του πάρτι είχε κλέψει τα δώρα και τους έδινε πληροφορίες για το που βρισκόταν το επόμενο στοιχείο (στο μπουφέ, στο σημείο με τους χυμούς και τα αναψυκτικά). 

Το πρώτο στοιχείο για το κυνήγι θησαυρού.

Ψάχνοντας ανάμεσα στα κουτιά και τα μπουκάλια, βρήκαν το επόμενο στοιχείο τυλιγμένο σε ρολό, με μια κορδέλα:

Το δεύτερο στοιχείο για το κυνήγι θησαυρού.

Βρήκαν το μενταγιόν, το φόρεσε πρώτος ο εορτάζων και απέκτησε τη μαγική δύναμη, με την οποία έλεγε κάτι στους υπόλοιπους κι αυτοί το έκαναν. π.χ. "Ο Scooby Doo σας λέει να χοροπηδήσετε στο δεξί σας πόδι". Όλα τα παιδάκια με τη σειρά έγιναν για λίγο Scooby Doo και το διασκέδασαν πολύ, προσπαθώντας να σκεφτούν μια πρωτότυπη διαταγή. Το μενταγιόν το έφτιαξα από πηλό, που αφού στέγνωσε, το έβαψα. Μπορείτε να το φτιάξετε από διάφορα υλικά, όπως χαρτόνι ή πλαστελίνη.

Το "μαγικό" μενταγιόν του Scooby Doo.

Όταν το παιχνίδι τελείωσε, ένα φαντασματάκι πέταξε πάνω από τα κεφάλια τους, με το επόμενο στοιχείο. Τι πλάκα που είχε η αντίδρασή τους! Ήταν ένα χάρτινο φάντασμα, δεμένο με μια διάφανη πετονιά, με ένα βαρίδιο στην άκρη (ένα μεγάλο μεταλλικό παξιμάδι κάνει μια χαρά τη δουλειά). Το είχα περάσει μέσα από τα κάγκελα του επάνω ορόφου και την άλλη άκρη την κρατούσα εγώ, αφήνοντας λίγο - λίγο την πετονιά. με τη βοήθεια του βαριδίου, το φάντασμα κατέβαινε αργά, ταλαντευόμενο, μέχρι που τα παιδιά το αντιλήφθηκαν και άρχισαν να πηδάνε για να το πιάσουν. Τους παίδεψα λιγάκι και έψαχναν να βρουν ποιος το κουνάει, αλλά φρόντισα να είμαι κρυμμένη πίσω από ένα δέντρο. 

Το μήνυμα που είχε μαζί του το φάντασμα, τους οδηγούσε σε ένα άλλο παιχνίδι, στο οποίο έπρεπε να πετάξουν νερόμπομπες πάνω σε μια μούμια. Αυτή την έφτιαξα τυλίγοντας μια σανίδα με χαρτί υγείας, αφήνοντας μερικά κομμάτια να κρέμονται, για να δίνουν την εντύπωση του σκισμένου υφάσματος. Πριν τυλίξω το χαρτί, είχα κολλήσει από κάτω το επόμενο στοιχείο, το οποίο είχα φροντίσει να τοποθετήσω μέσα σε μια διαφάνεια, για να το προστατέψω από το νερό που θα έπεφτε στη συνέχεια. Είχα γεμίσει αρκετά ειδικά μπαλονάκια με νερό, τα έβαλα σε μεγάλες λεκάνες και τα παιδιά με τη σειρά σημάδευαν τη "μούμια", μέχρι που αυτή βράχηκε και διαλύθηκε και τότε αποκαλύφθηκε το επόμενο στοιχείο (δυστυχώς δεν υπάρχουν φωτογραφίες).

Η συνέχεια είχε karaoke για τα παιδάκια που ήταν λιγότερο ντροπαλά και για επιβράβευση πήρανε το επόμενο στοιχείο, που όμως ήταν γραμμένο με "αόρατο μελάνι". Το μήνυμα ήταν γραμμένο με άσπρη κηρομπογιά και για να μπορέσουν να το διαβάσουν, έπρεπε να το περάσουν από πάνω με μαρκαδόρο. Λύσανε τον γρίφο που έκρυβε και φτάσανε στο τελευταίο μήνυμα:

Το τελευταίο στοιχείο για το κυνήγι θησαυρού.

Είχα κρύψει σε διάφορα σημεία (μέσα στις γλάστρες, κάτω από τις καρέκλες που κάθονταν οι γονείς κλπ) μικρά πλαστικά αυγουλάκια που ανοίγουν και μέσα τους είχα κρύψει κομμάτια χαρτιού που είχαν γραμμένη μια φράση, έπρεπε όμως να τα βρουν όλα (έχοντας ανάμεσα στα γόνατα κρατημένο ένα μπαλόνι) και να τα βάλουν στη σειρά για να μπορέσουν να την διαβάσουν.

Προσπαθώντας να φτιάξουν την τελευταία φράση.

Και την ώρα που τα παιδιά προσπαθούσαν να βρουν τι έλεγε το τελευταίο μήνυμα, εγώ μπήκα στο σπίτι και φόρεσα στην Κατερινούλα (μια από τις καλεσμένες που είχαμε συνεννοηθεί) την αυτοσχέδια στολή φαντάσματος που είχα φτιάξει. Άνοιξα τρύπες για τα μάτια σε ένα πλαστικό, λευκό τραπεζομάντηλο, αλλά επειδή γλιστρούσε από το κεφάλι της, το κόλλησα πάνω σε μια στέκα κι έτσι σταθεροποιήθηκε.

Τοάτακτο φαντασματάκι του πάρτι!

Το φαντασματάκι βγήκε από την πίσω πόρτα της αυλής και κρατώντας μια μεγάλη σακούλα, που περιείχε τα δωράκια των μικρών καλεσμένων, άρχισε να τρέχει στο δρόμο πατώντας πονηρά στις μύτες των ποδιών του. Όταν το αντιλήφθηκαν τα παιδιά, άρχισαν να τρέχουν να το πιάσουν βγάζοντας διάφορες κραυγές και τσιρίδες χαράς και ενθουσιασμού. Το τσακώσανε το ατιμούτσικο, του πήραν τα δώρα, αποκάλυψαν την πραγματική του ταυτότητα και το κυνήγι θησαυρού έληξε με επιτυχία, αφού το μυστήριο λύθηκε!

Τα δωράκια που πήρε το κάθε παιδί.

Ελπίζω να έλυσα τις απορίες σας και κυρίως να σας ενέπνευσα να κάνετε ένα παρόμοιο πάρτι! 

Εδώ μπορείτε να βρείτε τις υπόλοιπες πληροφορίες για το πάρτι κι εδώ την τούρτα!

Πολλά φιλιά!

Άννα